Her bayram olduğu gibi bu bayramda da babam erkenden kalktı ve abimle beni uyandırma çabalarına başladı. Biz "5 dakka daha" bahanesiyle geçiştirmeye çalışırken babam çoktan camiiye gitmişti bile. Biz yine her zamanki gibi Bayram Namazı'na son anda yetiştik. Bu durum babamın bayramladaki en büyük derdidir ama maalesef bi çözüm bulamamıştır.. :)
Bayram Namazı'nı kıldık, tekbirler getirdik ve namaz sonrası camii cemaatiyle bayramlaştık (ki bu benim bayramlarda en haz aldığım andır). Bayramlaşma bitip herkes evine dağıldıktan sonra ben Ali Dayı'yı beklemeye başladım. "Ali Dayı bu defa başımda dur, sen tarif et kurbanı ben keseyim" dedim. Ali Dayı: "Zor bişey değil, hem sen geçen sene kesmedin mi? Yaparsın sen yaparsın.." diye gazladı ve kibarca başından savdı.
İş başa düştü fakat ondan daha zor bişey vardı; kurbanlıkları eve getirmek.. Üzerindeki elbise yeni olunca işi daha da zorlaştırdı. Güç bela eve getirdikten sonra geriye en önemli iş kalıyordu. Kesmek... Önemliydi çünkü önceki bayramlarda kesici bulamadığımız için kurban işi normalden daha uzun sürüyordu.
Daha bitmedi.. :))
