16 Mart 2009.. Günlerden pazartesi.. Vakit 13-14 arası bir saat.. Dersteyim.. Dersi dinleyemiyorum çünkü aklım, 12 'sinde ameliyat olan ve yoğun bakımda bekleyen babaannemde.. Onu düşünüyorum ve dua ediyorum; "Allah 'ım hakkında hayırlısını eyle" diye.. Çünkü bilmiyorum hangisini diyeceğimi.. İki olumsuz olaydan hangisini söyleyeceğimi bilemiyorum.. "Hayırlısını eyle" diyorum.. Ve telefon çalıyo.. Arayan babam.. Derste olduğum için meşgule düşürüyorum.. "Allah Allah! Gündüz vakti babam aramaz beni.. Niye aradı ki şimdi..?" diyorum.. İçime bir korku doluyo.. Anlıyorum ama anlamak istemiyorum.. Hemen arkasından abim arıyor bu defa.. İşte o an niçin arandığımı anlıyorum.. Abimi de meşgule düşürüyorum.. İçim öyle bir sıkıntıyla doluyor ki.. Anlatamam.. Anlamaksa mümkün değil.. Anlamak için yaşamak gerekir çünkü.. Dersin bitmesini bekliyorum fakat o kısacık ders bir ömür geliyo bana.. Bitmiyor bir türlü..
Ders bitiyor nihayet.. Ben hemen abimi arıyorum ama nasıl korkuyorum.. Aklıma gelen şeyin doğru olmasından korkuyorum.. Böyle bir haberi son 4 gündür bekliyoruz, artık kendimizi de inandırmaya başladık ama yine de korkuyorum.. Ama ne kadar korksam da aramaktan başka çarem yok tabii.. Abim tam da korktuğum şeyi söylüyor bana aradığımda.. Babaannem vefat etmiş... Büyük bir üzüntü.. Burukluk.. Şaşkınlık.. Dona kalmak.. Ağlamak.. Bunları tek tek yaşıyo insan.. Fakat bir süre sonra hiç bişey hissetmiyorum gibi sanki.. Kabullenmekle kabullenmemekle arasında git-gel ler yaşıyorum.. Ama bir gerçek var ki çok etkileniyorum o anda.. Ve hala.. Niçin bu kadar çok etkileniyorum..? Hastanede 2 hafta boyunca beraber oluşumuz ve yaşadıklarını benim de an ve an yaşamamdan dolayı mı..? Bilemiyorum..
Akşam abimle birlikte otobüse binip memlekete gidiyoruz.. Son vazifemizi yerine getirmek için.. Ve öğlene doğru da Babaannemizi defnediyoruz.. Sevdiğin birinin cenazesinde bulunmanın gerekliliğini ve bunun önemini anlıyor insan..
Bu resim ise definden sonra çekildi.. Abim çekmiş.. İyi ki de çekmiş..
Mekanın cennet olsun İnşallah Babaannecim.. Dualarla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldin,
Yorum yazmak için; gmail hesabın varsa kendi hesabında oturum açman yeterli. Sistem seni otomatik olarak tanıyacaktır. Eğer gmail hesabın yoksa Adı/URL sekmesini seçmelisin. Ad kısmına adını/nickini yaz, URL kısmı boş kalsın. Mesajını yazıp KELİME DOĞRULAMA yı girdikten sonra (ki kelime doğrulamayı her iki durumda da soracaktır) mesajın yayınlanacaktır.
İlgilendiğin için Teşekkür Ederim.. :)