Cuma gecesi apar topar Bucak 'a gitmek üzere yola çıkan arkadaşımız Abdül, "bu işler önemli ve ciddiyet isteyen işlerdir. Ve bu işlerde mümkün olduğunca acele etmek gerekir" ilkesini uygulayarak, çok geçmeden, babamın doğum günü olan ve hatta 2. cemrenin düştüğü gün olan 27 Şubat cumartesi akşamı söz yüzüğünü takmıştır. Böylelikle evliliğe ilk adım olarak adlandırılan nişana bir adım daha yaklaşabilmek adına (halk tabiriyle) sözlenmiştir. Tabii bu durum bende ilk başta korkuya sebep olmuştur. Çünkü beraber eve çıkalı daha bir ay bile olmadan böyle bir olaya adım atması ve bende oluşan "Abdül yazın evden çıkacak mı..? Eğer çıkacaksa kişi başına düşen kira miktarı daha da mı artacak şimdi..!" endişesi, çok geçmeden yerini ferah ve mutluluğa bırakmıştır. Çünkü ilk aldığımız duyumlara göre, Allah nasip ederse (İnşallah), arkadaşımız Abdül 2010 yazında nişan, 2011 yazında da düğün düşünmektedir. Abdül 'ü bilmem ama bu benim için mutluluk verici bir olaydır.. :)
Şaka bir yana Abdül 'ü gerçekten kutluyorum. Bu büyük hareketi, biz evde kalmış bekarlara umut ve cesaret vermiştir. "Herkesin bir nasibi vardır" ve "Nasibin nerden ve nasıl geleceği bilinmez" doğrularını bize yaşayarak göstermiştir.
ALLAH hakkınızda hayırlı eylesin ve hayırlısıyla tamamına erdirsin İnşallah.. Darısı tüm bekarların başına.. :)
"biz evde kalmış bekarlara umut ve cesaret vermiştir. "Herkesin bir nasibi vardır" ve "Nasibin nerden ve nasıl geleceği bilinmez" doğrularını bize yaşayarak göstermiştir."
YanıtlaSilAbdülkerim'i ve sözlüsünü tebrik ediyorum, Allah tamamına erdirsin
Ama planlamada kendisiyle biraz çelişmiş gibi geldi, hem "bu işler önemli ve ciddiyet isteyen işlerdir. Ve bu işlerde mümkün olduğunca acele etmek gerekir" diyor hemde 2010 yazına nişanı, 2011 yazına düğünü erteliyor. :)Haklarında hayırlı olmasını diliyorum...
darısı tüm bekarların başına :))))
Serdal'a benim bu durumumu bu platforma taşıdığı için çok teşekkür ederim bu vesileyle diğer arkadaşlarımın da bundan haberi oldu.Valla bu işlerde evde kalma diye bir şey yok zamanı gelince siz onu bulamasanız da o sizi buluyor.Bu tabiki insanı sevindiren ve geleceğe dair umutlandıran bir şey ama bir taraftan da insanın yüzüne yaşlandığını ve çocukluktan çıktığını vuran bir şey. Yani kendi adıma duygusal bir karmaşa yaşıyorum.Ama tabiki darısı herkesin başına. Görüşmek dileğiyle.
YanıtlaSil